ਵਕਤ ਦੇ ਪਹੀਏ ਵੀ ਉਦੋਂ ਰੁਕਦੇ ਸੀ
ਨੈਣ ਜਦੋਂ ਨੈਣਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਸੀ ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਅਜੇ ਵੀ ਸਾਹਾਂ' ਚ ਹੈ
ਉਸਦੇ ਹੱਸਣ ਤੇ ਜੋ ਫੁੱਲ ਕਿਰਦੇ ਸੀ ।
ਸਾਨੂੰ ਆਈਆਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਔਕੜਾਂ
ਸੱਜਣ ਜੀ, ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਨਾਲ ਚਲਦੇ ਸੀ ।
ਕੰਧ ਵਿਚਕਾਰ ਨਿੱਕਲੀ ਨਾ ਸੀ ਅੱਜ ਵਾਂਗ
ਬੀਤੇ ਦਿਨੀ ਵੀ ਗੱਲ - ਗੱਲ ਤੇ ਲੜਦੇ ਸੀ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂ ਉਹ ਸਾਥ ਛੜ ਗਏ ਨੇ
ਦੁੱਖ - ਸੁੱਖ ਵੇਲੇ ਜੋ ਸਾਥੀ ਨਾਲ ਖੜਦੇ ਸੀ ।
ਉੰਮੀਦ ਹੈ ' ਵਿਰਕ ' ਨੂੰ ਉਸੇ ਰਹਮਤ ਦੀ
ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਕਦੇ ਡੁੱਬਦੇ ਵੀ ਤਰਦੇ ਸੀ ।
***********
1 टिप्पणी:
Vaah...Bahut khoob...
Bhaavpravan....
एक टिप्पणी भेजें