ਮਰ ਜਾਣਾ ਸਾਵਣ

                               ਵਿੱਚ ਤ੍ਰਿੰਝਣ 
                               ਸੰਗ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦੇ      
                               ਝੂਟਾਂ ਪੀਂਘ ਮੈਂ 
                               ਹਰ ਹੁਲਾਰੇ ਨਾਲ 
                               ਆਵੇਂ ਯਾਦ ਤੂੰ 
                               ਧੜਕਣ ਵਧਾਵੇ  
                               ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਲੜੀ 
                               ਉੱਤੋਂ ਵੱਗਦੀ ਪੌਣ 
                               ਸੀਨੇ ਮੇਰੇ ' ਚ 
                               ਅੱਗ ਦੇ ਲਾਂਬੂ ਲਾਵੇ 
                               ਬੁਝਾਵੇ ਕੌਣ 
                               ਜਦ ਬਰਸਾਤ ਵੀ 
                               ਬਣ ਵੈਰਨ 
                               ਤਿੱਖੇ ਤੀਰ ਚਲਾਵੇ 
                               ਮੇਰੇ ਸੱਜਣਾ 
                               ਨਾ ਐਂਵੇਂ ਤਰਸਾਵੀਂ 
                               ਕਿਤੋਂ ਆ ਜਾਵੀਂ 
                               ਠੰਡਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਬਣਕੇ 
                               ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਤਾਂ 
                               ਬੜਾ ਸਤਾਉਂਦਾ ਏ 
                               ਮਰ ਜਾਣਾ ਸਾਵਣ 
                        
                                   ******